"Sztylet rodowy" Aleksandra Ruda (99)

Tydzień temu odwiedziłam bibliotekę i przywiozłam aż 6 książek, o których pisałam kilka postów temu. Na pierwszy rzut wybrałam Sztylet rodowy, który czytałam 6 dni, bo przeprowadzka i wesele z poprawinami zabrały całość mojego wolnego czasu. Ale coś za coś, w ciągu najbliższych dni sobie to odbiję :)

Mila dwa lata uczyła się magii, żeby jako mag walczyć na wojnie, ale ta się skończyła. W takim razie, żeby zarobić na życie, postanawia podjąć się pracy jako królewski posłaniec, sprawdzający dokumenty podatkowe poszczególnych miast. 

Udało mi się wstępnie i krótko zarysować fabułę, chociaż muszę przyznać, miałam wrażenie, że ta książka jest o niczym. Większość scen z pierwszych stu stron nic nie wniosła, poza rozpoczęciem wędrówki bohaterów. Autorka na siłę wymyślała niepotrzebne sytuacje, których większość była zwyczajnie nudna i pozbawiona większego sensu. Dalsza część książki była już trochę lepsza, ale akcja ledwo się zawiązała, a już miała się ku końcowi. 

"To takie ważne - wiedzieć, że ktoś na ciebie czeka!"

Tak naprawdę cała powieść zbudowana jest w oparciu o osobliwych bohaterów, mających zastąpić zupełny brak świata przedstawionego, niewyjaśnionych dostatecznie zjawisk i niewystarczających opisów. Nie chciałam się czepiać, przeczytałam (a raczej wymęczyłam) do końca, jednak zupełnie nie udało mi się czerpać przyjemności z lektury. Zabrakło mi dokładniejszych opisów, informacji o otoczeniu, wymienianych jedynie z nazwy stworzeniach. Nie pomogły również pojawiające się w książce literówki i inne błędy. 

Żeby nie było, że wszystko źle, to bohaterowie wydali mi się ciekawi, razem stanowili mieszankę wybuchową, dzięki przypisaniu im wyolbrzymionych cech. Ciekawym pomysłem był również furgon, którym podróżowali elf, troll, krasnolud, dwie kobiety i ich dowódca. 

Miało być przynajmniej śmiesznie, jednak tylko raz czy dwa zdarzyło mi się zaśmiać, a na większość żartów reagowałam jedynie mrugnięciem. Jeśli już rozpatrywać Sztylet rodowy jako fantastyczną komedię (która mnie wcale nie ubawiła), można porównać ją do innych podobnych książek, choćby Dożywocia Marty Kisiel, jednak w tym zestawieniu powieść Rudej również wypada... licho.

Sztylet rodowy jest pierwszą częścią trylogii o tym samym tytule, dlatego nie będę się już odnosić do zakończenia, pozostawiającego więcej pytań niż odpowiedzi, bo takie są prawa serii. Raczej nie sięgnę po kolejne tomy.

Nie twierdzę, że ta książka się Wam nie spodoba, bo zdobyła wśród polskich czytelników rzeszę fanów. Nie trafiła w mój gust czytelniczy, bo zabrakło mi dopracowania niektórych elementów, jednak najbardziej rozczarował mnie brak humoru, na który tak bardzo liczyłam. Autorka miała ciekawy pomysł na bohaterów, ale według mnie nie udało jej się wymyślić równie interesujących wydarzeń. 

ocena: 3/6 (Nędzny) 

Sztylet rodowy Aleksandra Ruda, przełożyła Ewa Białołęcka, wyd. Papierowy Księżyc 2016, 367 stron, 1/3