"Tysiąc pocałunków" Tillie Cole (102)

Przeczytałam Tysiąc pocałunków Tillie Cole w ramach Book tour organizowanego przez Kredzię z bloga Kredzia recenzuje.

Babcia przed śmiercią przekazuje wnuczce słoik pełen maleńkich karteczek, który dziewczynka ma wypełnić pocałunkami. Początek fabuły i pomysł ze słoikiem bardzo mi się podobał, tak samo jak wyjątkowe przedstawienie relacji łączącej obie kobiety. Tym samym powieść zaczęła się bardzo ciekawie, niestety jednak w miarę rozwoju akcji pojawiły się wątki, które nie do końca przypadły mi do gustu, więc troszkę dziś ponarzekam.

Tysiąc pocałunków to takie typowe lovestory, skupiające się wokół dwóch zakochanych w sobie osób. Nietypowe było jedynie to, że Rune i Poppy poznali się w wieku 5 lat, zakochując się w sobie od pierwszego wejrzenia. Polubiłam ich, chociaż oboje (a szczególnie dziewczyna) byli mocno wyidealizowani.

Największy zgrzyt pojawił się, kiedy w wieku 15 i 17 lat bohaterowie wyznawali sobie miłość słowami, które wydały mi się zupełnie nieadekwatne do ich wieku. Niektóre z ich kwestii były pełne takiej dojrzałości, że nie jestem pewna, czy w podobnej sytuacji w rzeczywistości byłoby na nie stać o wiele starszych ludzi. Oczywiście, te słowa były piękne, ale w połączeniu z wiekiem bohaterów były one zupełnie nierzeczywiste. Niestety autor biorący się za young adult nie zawsze zdaje sobie sprawę z tego, jak ciężkim zadaniem jest wczucie się w nastolatka.

"To, co najlepsze, nie trwa zbyt długo. Jest jak kwiat wiśni. Tak piękne, że nie może trwać wiecznie... nie powinno istnieć w nieskończoność. Pojawia się jedynie na krótką chwilę, by przypomnieć nam, jak cenne jest życie, które odchodzi tak szybko, jak przyszło."

Czytając nasuwało mi się na myśl duże podobieństwo do Promyczka i Gwiazd Naszych Winy, jedynie pomysł ze słoikiem był bardzo oryginalny. Ale przecież powstało już tyle książek, że bardzo trudno napisać coś zupełnie innego. To właśnie słoik na pocałunki jest najważniejszym przedmiotem w tej książce, dlatego mogę powiedzieć, że ta powieść jest piękną ale przesłodzoną historią o miłości. Pod koniec w moich oczach na moment pojawiły się łzy. 

Jeśli miałabym porównywać tę pozycję do innych książek, wskazałabym jeszcze duże podobieństwo do prozy Brittainy C. Cherry, przy czym mam na myśli "lekkość czytania", bo nie było tu nagromadzone aż tyle emocji. Mój stosunek do całości zmienił się po przeczytaniu podziękowań, w których autorka opowiedziała o jej inspiracjach, o pierwowzorach bohaterów, jednak wciąż zawiera ona wyraźne wady.

Historia słoika, który połączył ze sobą Poppy i Rune jest opowieścią o miłości, troszkę ckliwą, miejscami przesłodzoną. Taka historia nie ma prawa wydarzyć się w rzeczywistości, bo zwyczajnie zabrakło jej realizmu. Jednak takie książki również są nam potrzebne, bo Tysiąc pocałunków niesie ze sobą ważne przesłanie, o którym trzeba sobie jak najczęściej przypominać. Jeśli jesteście ciekawi jakie, przeczytajcie. Myślę, że książka spodoba się miłośniczkom lovestory spod pióra Brittainy C. Cherry, Kim Holden i Johna Greena. Szybko o niej zapomnicie, ale przecież to czasem nic złego.

ocena: 4/6 (Zadowalający)

Tysiąc pocałunków Tillie Cole, tytuł oryginału: A thousand boy kisses, przełożyła Katarzyna Agnieszka Dyrek, wyd. Filia 2017, 433 strony, 1/1