Czarna magia to nie przelewki, czyli "Szamanka od umarlaków" Martyna Raduchowska (116)

Nie potrafię policzyć wszystkich książek z motywem magii, które znam. Magia zawsze kojarzy się z czymś, co chce mieć każdy z nas. To moc, pozwalająca czynić zarówno dobro, jak i zło, zawsze przez wszystkich pożądana. Trudno mi przypomnieć sobie bohatera, który nie uległ temu pragnieniu. Takiego, który odmówił posługiwania się swoją mocą.

Ida Brzezińska urodziła się w znanej, magicznej rodzinie. I wiecie co? Wcale nie ma ochoty zostać kolejnym czarodziejem. Jedyne, czego chce, to normalne, niemagiczne życie. Dlatego postanawia wyjechać z Gdyni do Wrocławia, pójść na studia i uciec od rodziny. Jednak nie będzie to wcale łatwe, bo jej towarzyszem jest... Pech.

Otworzyłam Szamankę od umarlaków i bez zbędnego wstępu zostałam wrzucona w wartką akcję. Dziewiętnastoletnia Ida, jak na wychowaną w domu pełnym magii, wydaje się być osobliwą, ale dającą się lubić bohaterką. Dzięki temu, że często widzi duchy, nabrała do nich dystansu. W końcu nie jest jak wszyscy bohaterowie oczarowana możliwościami magii, chce od niej uciec jak najdalej. I to właśnie sprawia, że jest taką ciekawą postacią. Chociaż... najbardziej spodobała mi się kreacja jej ciotki Tekli, która pod powierzchowną niechęcią, kryje niemalże babcine uczucia w stosunku do Idy.  W książce pojawia się jeszcze grono osobliwych bohaterów, nieodstępujących dziewczyny na krok. Uwielbiam takie nieoczywiste postacie, które mają dużo do powiedzenia. Jedną z nich możecie zobaczyć na ilustracji z książki! Czy jest ktoś, kto nie polubiłby Gryzaka? :D

Błyskotliwe poczucie humoru sprawiło, że czytając tę książkę często wybuchałam głośnym śmiechem. Jest napisana lekkim językiem, pełna przemyślanych szczegółów, takich jak np. rozwinięcie skrótu WON, pewnej pojawiającej się organizacji. Dzięki temu powieść Raduchowskiej nabrała charakteru, odróżniając się od podobnych pozycji. Zawsze cieszę się, kiedy trafiam na dobre, polskie książki. A szczególnie takie, których zakończenie zwiastuje pojawienie się kolejnej części (pt. Demon luster). 

Nie zabrakło tytułowych umarlaków, przewijającej się przez książkę czarnej magii, bo przecież Ida nie może mieć w życiu lekko! Świat, w którym żyje dziewczyna przypomina naszą rzeczywistość, uzupełnioną kilkoma nadprzyrodzonymi elementami. A może są one również częścią naszego świata, tylko o tym nie wiemy?

"Lepsze znane piekło, niż nieznany niebyt."

Zauważyłam również podobieństwo do uwielbianych przeze mnie książek Marty Kisiel, chociaż w przypadku Szamanki od umarlaków dzieje się więcej, szybciej, jest mniej opisów. Martyna Raduchowska stworzyła ciekawych bohaterów, nie sposób nie zaśmiać się, czytając jej debiut, który spodoba się wszystkim fanom Dożywocia.

Po przeczytaniu Szamanki od umarlaków moje lusterko z torebki już nigdy nie będzie takie samo, a za każdym razem, kiedy je wyjmę, będzie się pojawiać skojarzenie... Sprawdźcie jakie! Książka Martyny Raduchowskiej zadowoliła mój czytelniczy głód, sprawiła, że się śmiałam, a także zżyłam z bohaterami. Czekam na więcej!

ocena: 4+/6 (Zadowalający+)

Szamanka od umarlaków

Szamanka od umarlaków | Demon luster

Dziękuję Wydawnictwu Uroboros za możliwość poznania Idy Brzezińskiej, Gryzaka, ciotki Tekli i innych.

Szamanka od umarlaków Martyna Raduchowska, wyd. Uroboros 2017, 350 stron, 1/?