"Atlas Chmur" David Mitchell (16)

Życie każdego człowieka jest powiązane z wyborami innych. Podejmując wydawałoby się nie mającą dużego wpływu na nasze życie decyzję, zmieniamy los innych. Dowodzi tego również początek mojej przygody z Atlasem Chmur. We wrześniu wybrałam się do biblioteki z listą książek, na które polowałam od dłuższego czasu. Nie zamawiałam ich, lubię sama odnajdować je na półce podziwiając przy okazji grzbiety innych książek. Pod M zostało puste miejsce, miedzy innymi tomami. Ktoś zaopiekował się nim tuż przed moim przyjściem. Ale nie poddałam się tak łatwo, żeby zbieg okoliczności odwiódł mnie od chęci przeczytania tego, mówię to z pełną świadomością, dzieła.

"Wie pani? Czuję się tak, jakbym znał panią od lat, nie od półtorej godziny"

Atlas Chmur to trzecia powieść Davida Mitchella, brytyjskiego pisarza. Składa się z 5, na pierwszy rzut oka nie powiązanych ze sobą historii, dziejących się w przeszłych i przyszłych epokach. Każda część jest napisana zupełnie innym językiem, stylem, ma innego narratora. Jest Dziennik Pacyficzny Adama Ewinga - zapiski w formie pamiętnika amerykańskiego notariusza z rejsu w okolice Australii; Listy z Zedelghem - przedstawione w formie epistolarnej losy utalentowanego muzyka; Okresy Półtrwania. Pierwsza zagadka Louisy Rey - trzymający w napięciu thriller o dziennikarce, która wypowiada wojnę wielkiemu koncernowi; Upiorna Udręka Timothy'ego Cavendisha - opowieść o zamkniętym podstępem w domu dla starców wydawcy; Antyfona Sonmi-451 - zapis z przesłuchania pierwszej stabilnie podniesionej fabrykantki; Bród Slooshy i wszystko co potem - mężczyzna opowiada dzieciom historię życia swojego ojca, Zachariasza.

"Nie rozumiem, dlaczego nie pojęłaś od razu, że to mrzonka chorej wyobraźni.
Wszystkie rewolucje są mrzonkami chorej wyobraźni, dopóki do nich nie dojdzie; potem stają się nieuniknioną historyczną koniecznością."

To nie jest książka, którą czyta się w jeden weekend, mi ta podróż zajęła prawie dwa tygodnie. Atlasem Chmur trzeba się delektować, słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Największą przyjemność sprawiło mi odkrywanie detali, które łączą wszystkie historie. Czasem było to jedno słowo, które naprowadzało mnie na rozwiązanie, czasem tropy były oczywiste.
Jestem zdziwiona tym, że książka została napisana przez jednego człowieka, ze względu na różnorodność stylów. David Mitchell pokusił się także o modyfikacje języka w opowieściach dziejących się w przyszłości - tu chylę czoła również przed panią Justyną Gardzińską, która przełożyła tekst. 
Moją ulubioną częścią jest Upiorna udręka Timothy'ego Cavendisha, ostatnio bardzo lubię narracje pierwszoosobowe.  Warto też zwrócić uwagę na ekranizację, która również zasługuje na wysoką ocenę. Zamiast różnorodności językowej mamy pokazaną potęgę charakteryzacji, ja aż do końca filmu nie miałam świadomości, że jeden aktor ma w nim kilka ról.

Szczerze polecam Atlas Chmur spragnionym bardziej wymagającej lektury, w sam raz na długie i ciemne wieczory.

ocena: 6/6 (Wybitny) 

"Atlas Chmur" David Mitchell, tyt oryginału: The Cloud Atlas, przełożyła Justyna Gardzińska, wyd. Mag 2012, 535 stron, 1/1