"Dziewczyna, którą nigdy nie byłam" Caitlin Moran (50) + podsumowanie English Lovers ReadAThon

Każdy z nas przechodził lub przechodzi okres młodzieńczego buntu, kiedy żadne wartości narzucone z góry przez rodziców nie są odpowiednie, a wszelkie zakazane rzeczy kuszą.W książce Dziewczyna, którą nigdy nie byłam Caitlin Moran, brytyjska feministka i felietonistka Timesa, zabiera nas w muzyczną podróż do lat swojej młodości.  

Johanna ma 14 lat, mieszka razem z matką - duchem, ojcem - nieodkrytą gwiazdą rocka i czwórką rodzeństwa w małym, przemysłowym miasteczku w Anglii, Wolverhampton. Jej rodzina żyje z zasiłków, narzeka na Margaret Thatcher a Johanna boi się, że nigdy nie zainteresuje się nią żaden mężczyzna. Wszystko zmienia się, kiedy otrzymuje propozycję pracy jako dziennikarz muzyczny.

"Sporządzona przeze mnie lista imion i nazwisk sama w sobie jest dowodem na to, że zasadniczo lepiej, by nastoletnie dziewczyny nie zostawały matkami."

Przeczytawszy pierwszą stronę poczułam, jakbym dostała w głowę butem z okładki. Nie spodziewałam się, że Caitlin Moran już na samym początku powieści poruszy tabu, jakim jest masturbacja. Ale to przecież książka o nastolatce, która próbuje wszystkiego, co daje jej nowe doznania. Stąd też pojawia się dużo seksu (na początku wydawało mi się, że za dużo, ale później zrozumiałam, że bez tego ta książka nie byłaby tak prawdziwa).

"Czuję się, jakbym z prędkością dziewięciuset kilometrów na godzinę zderzyła się z najpiękniejszą metaforą mojego życia: jeśli polecisz wystarczająco wysoko, jeśli przedostaniesz się ponad chmury, dotrzesz tam, gdzie lato nigdy się nie kończy."

Narratorka, nastoletnia Johanna, jest zabawna, ma błyskotliwe spostrzeżenia na temat otaczającego ją świata. Jest również szczera do bólu, mówi o wszystkim wprost. Poszukuje własnej tożsamości, pomóc ma jej w tym muzyka, której ciągle słucha. Dorasta w latach 90, będąc obecna w rozwijającej się branży muzycznej. Autorka wiarygodnie ukazała jej młodość - czytając, miałam wrażenie, że w wieku bohaterki miałam bardzo podobne problemy. To wszystko razem z pierwszoosobową, zabawną narracją (bardzo dużo się śmiałam), sprawiło, że uwielbiam tę książkę, pomijając jej różową okładkę (dlaczego nie mogła być zielona lub żółta, jak oryginalne brytyjskie wydanie?).

"- Bo tak naprawdę nie istniejesz, gdy jesteś w swoim pokoju - mówię do psa, żeby uświadomić mu tę ważną rzecz. - nastoletnie dziewczęta w swoich pokojach nie istnieją naprawdę."

Polecam ją wszystkim, którzy mają ochotę cofnąć się do okresu dojrzewania i przypomnieć sobie, jak to jest mieć naście lat. Również fani brytyjskiej muzyki z lat 90tych powinni być zadowoleni z tej lektury, ponieważ gdybym miała określić Dziewczynę, którą nigdy nie byłam dwoma słowami, powiedziałabym: muzyka i seks.

ocena: 5/6 (Powyżej Oczekiwań)

Dziewczyna, którą nie byłam Caitlin Moran, tytuł oryginału: How To Build A Girl, przełożyła Joanna Golik-Skitał, wyd. Czarna Owca 2016, 390 stron, 1/1

Od czwartku aż do wczoraj brałam udział w English Lovers ReadAThon, udało mi się przeczytać osiem pierwszych rozdziałów Harry Potter and the Goblet of Fire, czyli 105 stron. Cieszę się, że osiągnęłam mój osobisty główny cel - regularność, bo czytałam po angielsku każdego dnia trwania maratonu. Mam nadzieję, że ten tydzień wystarczy, żeby stało się to moim codziennym nawykiem. Dziękuję organizatorkom, KittyAilli z Biblioteczki Ciekawych Książek oraz Weronice z Nika Ogólnie.