"Plaga samobójców" Suzanne Young (64)

Nie mamy wpływu na naszą przeszłość. Ale właśnie wspomnienia i to, co kiedyś robiliśmy, definiują nas. Czy gdybyśmy je stracili, bylibyśmy wciąż tymi samymi osobami?

Pośród amerykańskich nastolatków rozprzestrzenia się wirus, który powoduje depresję, a później popycha młodych ludzi do samobójstwa. Sloane Barstow stara się stwarzać pozory psychicznego zdrowia, bo nie chce trafić do placówki Programu - jedynego, wymyślonego przez uczonych ratunku.

Narracja jest prowadzona z punktu widzenia dziewczyny. Cały czas musi ona nosić maskę, nawet w domu nie może okazywać prawdziwych emocji. Jeśli ktokolwiek zauważyłby u niej symptomy choroby, trafiłaby do placówki Programu, gdzie lekarze pozbyliby się części powodujących problemy wspomnień.

"Jeśli o czymś nie pamiętasz, znaczy, że to coś nigdy nie nastąpiło."

Suzanne Young stworzyła przerażającą wizję świata, na pierwszy rzut oka przypominającą naszą rzeczywistość. Tyle tylko, że nastolatkowie zaczynają masowo popełniać samobójstwa. Wirus atakuje przyszłość każdego narodu, eliminując jednostki przechodzące okres psychicznej słabości. Zadaję sobie pytanie, czy warto byłoby ratować młodych nawet za tak wysoką cenę? W alternatywnym świecie amerykańskiej autorki nikt się nad tym nie zastanawia. Przetrwanie populacji jest więc uzależnione od wymazania emocji i wspomnień nastolatków. Ale... czy to nie Program popycha część z nich do odebrania sobie życia?

Plaga samobójców idealnie wpisuje się w ramy dystropii, na które ostatnio zapanowała moda. Sięgając po nią miałam obawy dotyczące tego, że przecież wyrastam już z grona odbiorców tych powieści. Ale akcja bardzo szybko mnie wciągnęła, nie mogłam się od niej oderwać, chcąc wiedzieć, czy Sloane uda się wygrać z Programem i reżimem dorosłych. Jestem pełna podziwu dla wykreowanego przez autorkę, realistycznego świata. Motywy bohaterów nie są do końca znane, są również postaci bardzo tajemnicze, które okazują się być kimś zupełnie innym, niż wydawało się czytelnikowi na początku.

Powieść wypada dobrze na tle innych dystropii. Już teraz mogę powiedzieć, że podobała mi się bardziej niż Igrzyska Śmierci Suzanne Collins. Jak widać, nie trzeba przenosić się do postapokaliptycznego świata, a wystarczy pokazać początki apokalipsy, żeby zadowolić czytelnika. Bo przecież, jeśli wirus nie byłby zatrzymany, a wszyscy młodzi ludzie poddaliby się depresji, oznacza to koniec ludzkości. Wstrzymam się jeszcze z porównaniem Plagi samobójców i Niezgodnej, aż zapoznam się z kolejną częścią serii.

"Żadne z nas nie ryzykowałoby seksu bez zabezpieczenia, obojętne, w jakim stanie psychicznym się znajdowaliśmy. Ten świat był zbyt okrutny, by podejmować takie ryzyko."

Na szczęście nie znalazłam tu typowego, irytującego trójkąta miłosnego. Co prawda wokół Sloane kręciło się dwóch chłopców, ale od początku jeden z nich ma widoczną przewagę. Jedynym minusem, jaki odnalazłam w tej powieści było kilka scen, w których bohaterka przeskakiwała z jednych ramion do drugich, jakby straciła rozum, ale po przemyśleniu jej sytuacji jest to zrozumiałe.

Podsumowując, Plaga samobójców to bardzo udany wstęp do serii poświęconej walce młodych ludzi z bezwzględnym światem dorosłych. Wypada dobrze na tle innych dystropii, skłania również do myślenia. Jeśli podobały się Wam Igrzyska Śmierci czy Niezgodna, sięgnijcie po powieść Suzanne Young. Po jej zakończeniu pojawiło się w mojej głowie tak wiele pytań, że po chwili czytałam już Kurację samobójców, o której napiszę w poniedziałek.

ocena: 5/6 (Powyżej oczekiwań)

PROGRAM

Remedium (0) | Epidemia (0,5) | Plaga samobójców | Kuracja samobójców 

Za egzemplarz książki dziękuję księgarni Pan Tomasz.

Plaga Samobójców Suzanne Young, tytuł oryginału: The Program, przekład: Andrzej Goździkowski, wyd. Feeria Young 2015, 454 strony, 1/2 (3/4)