"Margo" Tarryn Fisher (77)

Dom jest miejscem, w którym czujemy się komfortowo i swobodnie. Możemy w nim odpocząć, rozluźnić się, być w stu procentach sobą. Dom, jeśli jest to stary budynek, usypia mieszkańców szumem wiatru w wentylacji, skrzypieniem desek, drapaniem gryzonia przebiegającego po gzymsie. Inaczej jest w przypadku Margo, nazywającej swój dom pożeraczem, i kiedy on się budzi, ona nie może zasnąć...

Dziewczyna mieszka w domu ze swoją matką, która nie zwraca na nią uwagi. Pewnego dnia poznaje chłopaka na wózku, Judaha, zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Razem chcą odnaleźć zaginioną siedmioletnią dziewczynkę.

Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej?

Bone jest miastem-gettem, w którym ludzie radzą sobie z problemami z pomocą narkotyków i alkoholu. Nie ma w nim przyszłości dla młodych ludzi, chcących lepszego życia. Jednak brakuje im odwagi, żeby wyjechać z miasta. Problematyka pierwszej części książki skupia się wokół odpowiedzi na pytanie, czy Margo stanie się w przyszłości swoją matką, przedstawioną bardzo negatywnie? Chce wyjechać z Bone, ale czy opuszczenie miejsca, w którym spędziła całe życie będzie proste?

"Nie, marzenia nigdy nie są bez sensu. Marzenia to plany; dzięki nim twoje serce zaczyna bić, a kiedy zacznie, zaraz za nim podąża głowa."

Najbardziej podoba mi się, że nic w tej powieści nie jest oczywiste! Nie ma możliwości domyślenia się, co będzie dalej. Czytając, wiele razy szeroko otwierałam oczy i usta ze zdziwienia, nie wierząc w to, co się własnie stało. Już samo istnienie Bone wydaje się nierealne, ale miasteczko jest do szpiku prawdziwe.

Dexter w spódnicy

W końcu w literaturze młodzieżowej znalazłam nieidealnych bohaterów! Margo sama siebie określa jako "brzydka grubaska". Jej sposób myślenia, ukazany przy okazji narracji pierwszoosobowej, jest fascynujący. Dziewczyna jest negatywną postacią, ale czytelnik czuje do niej sympatię i kibicuje jej. To, co robi jest uargumentowane wystarczająco dobrze, żeby usprawiedliwić jej czyny. Jej postać w pewnym sensie przypomina mi Dextera. Margo, chociaż nie ma tak ironicznego poczucia humoru, posiada w sobie tę samą ciemność co bohater powieści Jeffa Lindsaya.

"Ja wolę brać życie na klatę - poczuć ból - ponieważ wtedy jest prawdziwsze."

Autorka, chociaż porównuję poszczególne wątki do innych, stworzyła coś, czego jeszcze nie było, kierując po części kryminał, po części powieść psychologiczną do młodzieży. Wplotła wiele pięknych myśli w tekst. Rozwojowi akcji towarzyszą częste skoki w czasie, ukazujące bodźce kształtujące charakter bohaterki. Ważną częścią każdej książki jest zakończenie. W tym przypadku dosłownie wbiło mnie w fotel, kiedy je poznałam.  

Powieść Tarryn Fisher okazała się być czymś, czego zupełnie się nie spodziewałam. Margo jest zaskakująca i nieprzewidywalna. W tym połączeniu Dextera i Wyspy Tajemnic Dennisa Lehane, nic nie jest takie, jakim się wydaje. Jeśli macie ochotę zupełnie oderwać się od rzeczywistości, polecam!

ocena: 6/6 (Wybitny)

Za możliwość odbycia tej podróży dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non!

Margo Tarryn Fisher, tytuł oryginału: Marrow, tłumaczenie: Agnieszka Brodzik, wyd. Sine Qua Non 2017, 349 stron, 1/1