Apokalipsa dla dzieci, czyli "Dzikie królestwo" Simon David Eden (118)

Kiedy byłam dzieckiem, śniło mi się, że pewnej nocy pod domem pojawiła się grupa zwierząt mieszkających w okolicy. Pod przewodnictwem mojego bernardyna mieliśmy szukać sprawiedliwości u jednego z sąsiadów, który szkodził sarnom, dzikom, zającom. W podstawówce napisałam nawet wypracowanie inspirowane tym snem. Kiedy przeczytałam opis Dzikiego królestwa, od razu skojarzyłam książkę z tamtą nocną przygodą.

Dziewczynka i jej kot

Kocisko Zobaczysko zaginął. Dla dwunastoletniej Drue był kimś o wiele ważniejszym, niż tylko towarzyszem zabaw. Dziewczynka chce go za wszelką cenę odnaleźć. Tymczasem zwierzęta podczas Wielkiego Szczytu zdecydowały się wypowiedzieć naszemu gatunkowi wojnę. Powód jest bardzo prosty: ludzie niszczą ich miejsca życia. 

Na samym początku czytelnik zostaje wprowadzony w życie rodziny składającej się z ojca, córki i kota. Relacje między trójką głównych bohaterów zostały bardzo wiarygodnie opisane, łączące ich więzi są pełne szczerych emocji. Kiedy wizja niespodziewanej apokalipsy zaczyna się sprawdzać, akcja znacznie przyspiesza. Mamy możliwość obserwowania wydarzeń z punktu widzenia ludzi, a także zwierząt, dzielących się na Dzikie i Chowańce. Te drugie to udomowione istoty, zmuszone do wybrania strony, po której staną.

Im dalej w las

Tutaj dochodzimy do mniej przyjemnego momentu: w książce pojawił się pewien dosyć fantastyczny wątek. Im dalej, tym wydarzenia stawały się mniej prawdopodobne, wręcz niewiarygodne, a ja poczułam, że ta opowieść stała się trochę naciągana. Ale to tylko moje odczucia. Dzikie królestwo skierowane jest do czytelników w wieku 10-15 lat. Jestem pewna, że to, co wydało mi się zbyt fantastyczne, spodoba się dzieciom. Przecież będąc w tamtym wieku sama zaczytywałam się w podobnych książkach, a dziś pewnie odłożyłabym je poirytowana, zbytnio roztrząsając to, co się dzieje.  Książka nie zawiera drastycznych scen, jest napisana prostym językiem, a matowa okładka z kotem zachęca do czytania.

"Martwienie się sprawia, że mała rzecz ma duży cień."

Z drugiej strony powieść Edena skłoniła mnie do zastanowienia się nad losem zwierząt, mieszkających na Ziemi. Autor używając konkretnych przykładów pokazuje, jak bardzo szkodzimy istotom, z którymi dzielimy naszą planetę. Jego wizja zagłady ludzkości wydaje się nieprawdopodobna. Jednak po dłuższym przemyśleniu nie odważyłabym się założyć, że gdyby zwierzęta potrafiły się porozumiewać i myśleć, nie podjęłyby tak radykalnej decyzji.

Niestety nie udało mi się wrócić do czasów młodości, ale jestem pewna, że możecie polecić Dzikie królestwo młodszemu rodzeństwu i dzieciom. Będzie to dla nich lekcja ekologii, geografii, a także sprawi, że zastanowią się nad losem zwierzaków. Powieść pielęgnuje podstawowe wartości, jakimi są rodzina, miłość, przyjaźń, zaufanie. Z przyjemnością obejrzałabym ekranizację tej książki!

ocena: 3+/6

Dziękuję Wydawnictwu Znak Emotikon za możliwość przeczytania książki.

Dzikie królestwo Simon David Eden, przełożyła Iga Noszczyk, tytuł oryginału: the Savage Kingdom, wyd. Znak Emotikon 2017, 420 stron, 1/?