A miało być tak pięknie! - "Kroniki Jaaru. Księga Luster" Adam Faber (134)

Mam wrażenie, że już przed premierą tej książki większość recenzentów prześcigała się w wymyślaniu określeń innych niż wspaniała, cudowna, najlepsza, które miały opisać bardzo mocno promowaną pierwszą część Kronik Jaaru. Z reguły bardzo ostrożnie podchodzę do tak entuzjastycznie przyjmowanych w blogosferze książek, sięgam po nie dopiero wtedy, kiedy cały szum cichnie. 

Kate Hallander mieszka w Londynie ze swoją ciotką, uczy się w liceum. Pewnego dnia w jej ręce wpada Księga Luster, i od tego momentu jej życie z normalnego przeradza się w pełne magii, bo dziewczyna odkrywa, że jest czarownicą. 

Gratka dla okładkowych srok

Byłam bardzo entuzjastycznie nastawiona do tej lektury, a okładka zaprojektowana przez Tojko w rzeczywistości jest jeszcze piękniejsza, niż na zdjęciu. Poza tym cała książka jest wydana pięknie, czcionka jest duża, dlatego ten liczący około 450 stron tom wygląda, jakby był o wiele bardziej masywny. Wspaniale prezentuje się na półce. Mam tylko jedno zastrzeżenie. Czy Wasz egzemplarz przy przekładaniu kolejnych stron również trzeszczy? :D

"Chodziło mi bardziej o podejście do magii. Jeśli przestaje się w nią wierzyć, ona nie działa tak samo. Dzisiaj ludzie są zamknięci na magię, więc jej nie doświadczają, nie widzą tego."

Na samym początku już poczułam pierwszy zgrzyt pomiędzy tym, co czytałam, a moimi oczekiwaniami. Rozmowy miedzy Kate i jej ciotką wydawały mi się dosyć sztuczne, a sama główna bohaterka bardzo mnie irytowała swoim dziecinnym zachowaniem. Trzecioosobowa narracja wprowadza na szczęście jeszcze drugiego bohatera - Fiona. Jest on magicznym stworzeniem mieszkającym w Jaarze. Nie trudno domyślić się, że w pewnym momencie drogi tej dwójki się skrzyżują, ale to zdecydowanie Fion był tym, którego darzę większą sympatią. Pojawił się jeszcze jeden bohater, jednorożec Jawis, zdecydowanie najciekawszy, chociaż dosyć tajemniczy.

Baśniowy świat 

W miarę rozwoju akcji pojawia się coraz więcej magii, a czytelnik ma możliwość zajrzenia do świata Jaaru. Spodobała mi się wizja przenoszenia się tam z rzeczywistości, a opisując tę krainę autor wykazał się bujną wyobraźnią. Przedstawił to miejsce jako baśniową krainę, pełną kolorów, magii, ale niepozbawioną złych charakterów. Kreacja świata przedstawionego (tylko Jaaru) jest najlepszą częścią tej książki. Język jest barwny, ale dosyć prosty. Faber pokusił się też o wymyślenie kilku nowych, egzotycznie brzmiących słów, które opisują zjawiska występujące w magicznym świecie.

Szkoda tylko, że nie mogę powiedzieć tego samego o fabule. Pierwszy tom Kronik jest pełen wydarzeń, które są nie do końca przemyślane, pojawiają się tam od tak. Często brakuje wyjaśnienia, dlaczego dzieje się tak, a nie inaczej, a bohaterowie z reguły są ślepi i nie widzą tego, co powinni. Widzicie, nagle, kiedy Kate odkrywa istnienie magii, prawie wszyscy wokół niej okazują się być żyjącymi pod przykrywką czarodziejami, co według mnie jest mocno przesadzone. Takich niewiarygodnych wydarzeń, mających miejsce w realnym świecie jest niestety więcej.

Drugi Harry Potter

Na odwrocie okładki czytamy: "Gdyby Harry Potter był dziewczyną, nazywałby się Kate Hallander!". Poważnie? Nie trzeba mieć nawet matury, żeby domyślić się, że jest to jedynie chwyt marketingowy. Zupełnie nie rozumiem porównania tej przeciętnej książki do jednej z najbardziej rozpoznawalnych na świecie serii dla młodzieży. Irytującej i głupiutkiej Kate do Harry'ego. Ale jeśli ktoś (ciekawe kto) zdecydował się na to, chętnie powiem Wam, co o tym myślę. Jedyne podobieństwo, jakie dostrzegam, to schemat. Młody człowiek wychowujący się bez rodziców odkrywa magiczny świat. Ale w ten sposób można porównać do Harry'ego prawie każdą książkę z tego gatunku. Jaar, który mi się spodobał, jest bardzo ubogim światem w porównaniu do tego, co pokazała w swoich książkach Rowling. Dorastałam wraz z jej książkami, a tego nie zastąpi mi żadna inna seria. Umieszczenie takiego napisu na jakiejkolwiek książce to dla mnie strzał w kolano.

Księga Luster okazała się być dla mnie dużym rozczarowaniem, bo po tak wielu pozytywnych opiniach liczyłam na wiele więcej. Kreacja świata i dwóch bohaterów jest ciekawa, szkoda tylko, że główna postać potrafi skutecznie zniechęcić swoim zachowaniem do dalszej lektury. Wszystko to, co dzieje się w znanym nam świecie jest nawine i niedorzeczne, na szczęście nadrabiają to wydarzenia w Jaarze. Do tego jeszcze to niepotrzebne porównanie do Harry'ego... Okładki kolejnych części są piękne, ale nie sam się im zwieść, a jeśli planujecie przeczytać tę książkę, poważnie się zastanówcie. Albo oddajcie ją młodszemu rodzeństwu.

ocena: 3/6 

Książkę przeczytałam dzięki CzytamPierwszy.

Kroniki Jaaru. Księga Luster Adam Faber, wyd. Czwarta Strona 2017, 450 stron, 1/?