Ciąg dalszy przygód w czasie, czyli "Błękit szafiru" Kerstin Gier (135)

Niedawno pisałam o pierwszej części Trylogii Czasu Kerstin Gier, która była dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Opowiem Wam dziś o kolejnej książce z tej serii, pt. Błękit szafiru.

Były demon

Gwen poza genem umożliwiającym podróżowanie w czasie widzi również duchy. W pierwszej części jej niewidzialni dla innych towarzysze byli raczej losowi, ale w Błękicie szafiru pojawił się ktoś szczególny, kto od samego początku zyskał miano mojej ulubionej postaci... pewnie w całe serii! Xemerius to były demon, gargulec, który swoim poczuciem humoru znacznie poprawił jakość tej książki. Komentując otoczenie sprawiał, że wiele razy się śmiałam. Tak, uwielbiam go! Wszystko wskazuje na to, że pojawi się również w kolejnej części.

"Nie wszystko, co wydaje się komuś ciekawe, jest dla niego dobre."

Przejście między kolejnymi tomami jest płynne, dużym plusem jest również zręcznie wplecione w fabułę przypomnienie wcześniejszych losów bohaterów, a także nakreślenie głównego problemu książki. Wartka akcja i duża czcionka sprawia, że czyta się błyskawicznie, ułatwia to również przyjemy w odbiorze język, którym posługuje się Gier.

Ach, ta młodzież!

Wracając jeszcze do bohaterów, już wcześniej lubiłam Gwen (ale nie tak bardzo, jak jej kompana gargulca), niestety w tej części trochę nudziła mi swoimi problemami miłosnymi. Na szczęście nie mówiła o nich zbyt często, bo zwyczajnie nie miała na to czasu, tak wiele się działo. Natomiast co do Gideona - nie, nie lubię go. Okazał się być nie do końca szczery, więc sami rozumiecie, że zawsze opowiem się w takim wypadku po stronie dziewczyny :)

"Ale tak naprawdę nie ma co myśleć o czymś, czego nigdy w życiu nie zrobisz."

Czyli podsumowując: wątek miłosny - nie, ale za to przygody - jak najbardziej. Ciągłe podróże w czasie, ujawnianie nowych informacji, pojawienie się różnych intryg, podejrzeń skutecznie wynagrodziło mi gadanie zaślepionej miłością Gwen! W miarę rozwoju akcji okazuje się, że autorka dokładnie przemyślała wszystkie wątki, wie również, gdzie ma zaprowadzić bohaterów - całość jest dobrze przemyślana.

Bawiłam się wspaniale, śledząc często śmieszne, ale także niebezpieczne przygody bohaterów. Chociaż wątek miłosny na poziomie nastolatków jest skierowany właśnie do nich (tak jak cała powieść), powiedzmy, że przymknę na niego oko. Pojawienie się Xemeriusa było tym, czego brakowało tej książce i zdecydowanie jest to najlepsza postać, jaką na jej kartach poznałam. Tak jak już mówiłam przy okazji pierwszej części: jest to nieskomplikowana ale spójna seria, która pozwoli się zrelaksować i pośmiać po ciężkim dniu.

ocena: 5/6 (Powyżej oczekiwań)

Trylogia czasu

Czerwień rubinu | Błękit szafiru | Zieleń szmaragdu

Dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina za możliwość poznania Xemeriusa!

Błękit szafiru Kerstin Gier, tytuł oryginału: Saphirblau, tłumaczyła: Agata Janiszewska, wyd. Media Rodzina 2017, 363 strony, 2/3