"Villette" Charlotte Bronte (180)

Wiecie, że lubię klasykę. W wakacje postanowiłam sięgać po takie książki regularnie, czytać jedną w miesiącu. Na październik przypadła Villette, czyli ostatnia z książek sióstr Bronte w tych kolorowych, przepięknych wydaniach, którą mam na półce.

Villette to ostatnia z powieści napisanych przez Charlotte Bronte, określana jako dzieło jej życia. Narratorką jest Lucy Snowe, angielka, która postanawia zacząć nowe życie we Francji, gdzie znajduje posadę jako nauczycielka w żeńskiej szkole.

Przyzwyczaiłam się do tego, że Bronte pokazuje nowoczesne jak na tamte czasy kobiety, które próbują przełamać panujące w dziewiętnastym wieku stereotypy. Bardzo spodobała mi się kreacja samej Lucy, a także fakt złożoności jej charakteru i tego, co skrywała pod maską oziębłości i powagi. Również pozostali bohaterowie są wspaniale wykreowani, a co do ich poczynań nie mamy żadnych wątpliwości.

"Ponad wszystkimi innymi uczuciami górowało silne, jakkolwiek mętne przeświadczenie, że lepiej jest iść naprzód, aniżeli cofać się, i że mogę iść naprzód, że jakaś droga - bodaj najtrudniejsza - otworzy się przede mną."

Zawsze sięgając po tego typu książki nie mogę nadziwić się, jak pozwalają one poczuć ducha dawnej epoki, a także jak bardzo różnią się od pisanych współcześnie powieści. Wiąże się z tym fakt, że trzeba im poświęcić o wiele więcej czasu, niż większości znajdujących się na półkach księgarń, dlatego uważam, że nie są to lektury dla każdego. Przebrnięcie przez prawie 700 stron zajęło mi dużo czasu, szczególnie ze względu na wyjazdy i codzienne obowiązki, jednak kiedy tylko miałam chwilę, zachwycałam się długimi opisami zawartymi w tej powieści.  Bo takich książek się już nie pisze.

Nie pisze się już w sposób tak złożony, obrazowy, pozwalając czytelnikowi tak głęboko przyjrzeć się psychice i powodom decyzji bohaterów, umieszczając w ich głowie tak wiele przemyśleń na temat otoczenia, ludzi i wartości. Brakuje nam na to czasu, dlatego warto przyjrzeć się temu, jak żyli nasi przodkowie. Mówi się, że ta powieść zawiera wątki biograficzne z życia autorki, jednak nie mogę się do tego odnieść, ponieważ jeszcze nie sięgnęłam po książkę poświęconą życiu sióstr Bronte. Ale to tylko kwestia czasu.

Villette to powieść pełna samotności, bólu, ale także będąca dowodem na to, że wierność własnym wartościom zostanie kiedyś wynagrodzona. Podziwiam siłę woli i dojrzałość Lucy, wciąż pozostając pod wrażeniem tego, jak trudno było być kiedyś niezależną kobietą. Jednak porównując tę książkę do innych dzieł sióstr Bronte, wciąż to Lokatorka Wildfell Hall pozostaje moją ulubioną.

ocena: 7/10

Dziękuję Wydawnictwu za możliwość przeczytania tej książki!

Villette Charlotte Bronte, tytuł oryginału: Villette tłumaczenie: Róża Centnerszwerowa, wyd. MG 2017, 688 stron, 1/1