Nie tak dawno czytałam Las zna twoje imię, piękną powieść, która przeniosła mnie na hiszpańską prowincję z czasów wojny. Dlatego już na początku Labiryntu fauna, z sentymentem wróciłam do tego kraju. Akcja powieści jest osadzona w 1944 roku, kiedy dziewczynka wprowadza się do starej posiadłości razem z matką, która ma poślubić niemieckiego żołnierza, będącego uosobieniem wszelkiego zła.
"Gdy jesteśmy młodzi, czujemy się nieśmiertelni. A może po prostu nie przejmujemy się tak bardzo śmiercią?"
Świat widziany oczami dziecka dzieli się na czerń i biel, brak w nim jakichkolwiek szarości. Ofelia otacza się baśniowymi elementami, rozmawiając z drzewami i magicznymi stworzeniami. Byłam oczarowana tą baśniową atmosferą, więc tym trudniej było mi przywyknąć do kontrastującego z nią, pełnego okrucieństwa domu. Chociaż minęło już trochę czasu, od kiedy przeczytałam tę powieść, wciąż nie mogę przestać zastanawiać się nad tym, ile prawdy miał w sobie świat fauna, a na ile były to dziecięce wyobrażenia, pomagające uciec Ofelii od brutalnej rzeczywistości.
O ile od samego początku zachwycałam się atmosferą, wstrzymując powietrze podczas fragmentów dotyczących wojny prowadzonej z hiszpańskimi partyzantami, to było kilka zgrzytów związanych z językiem. Szczególnie pierwsze rozdziały w dużej mierze składają się z krótkich zdań, głównie w momentach pełnych napięcia, co w moim odczuciu odbierało akcji płynność. Później byłam już zbyt ciekawa dalszych wydarzeń, więc czytanie nie sprawiało mi żadnych problemów.
"Czasami jesteśmy w stanie zrozumieć własne uczucia dopiero wtedy, gdy zobaczymy ich odzwierciedlenie."
Przyjemnością okazało wyłapywanie powiązań pomiędzy właściwą akcją, a dziesięcioma opowiadaniami dotyczącymi istotnych, baśniowych elementów filmu. Jestem też absolutnie oczarowana wydaniem, okładką utrzymaną w mojej ulubionej kolorystyce oraz całą stroną graficzną. Ta książka to obowiązkowa pozycja w biblioteczce każdej okładkowej sroki!
Labirynt fauna to pięknie wydana, magiczna opowieść łącząca elementy baśniowe z tragicznym losem hiszpańskich partyzantów. Ten kontrast jest o tyle przerażający, bo przedstawiono go oczami dziecka, szukającego ucieczki od brutalnej rzeczywistości. Polecam!
ocena: 8/10
Dziękuję Wydawnictwu za możliwość poznania świata oczami Ofelii.
Labirynt fauna Guillermo del Toro, Cornelia Funke, tytuł oryginału: Pan's labirynth: the Labyrinth of the Faun przełożyła Ewa Wojtczak, wyd. Zysk i S-ka 2019, 281 stron, 1/1
Właśnie wczoraj ją skończyłam. Mam podobne odczucia do ciebie, podobała mi się :)
OdpowiedzUsuńpiąteczka :D
UsuńCzytałam mimo iż nie oglądałam filmu a wydanie to pierwsza klasa ;)
OdpowiedzUsuńwydanie jest przepiękne <3 też czytałam bez znajomości filmu :D
UsuńSpotkałam się z opinią, że ksiązka jest lepsza od filmu :)
UsuńFilm był przerażający, a książki jeszcze nie miałam przyjemności przeczytać.
OdpowiedzUsuńto tym bardziej muszę go nadrobić :)
UsuńCzytam aktualnie tę powieść
OdpowiedzUsuńWybacz że nie zagłębiałam się w twoją recenzję, ale zamówiłam tę książkę i chciałabym podejść do niej nie znając za wielu wątków ;)
OdpowiedzUsuńsama robię tak samo, nie czytam o książkach, które w najbliższym czasie będę czytać :D
UsuńSłyszałam o filmie, ale go nie oglądałam. Po książkę też nie sięgnę, mimo Twojej pozytywnej opinii, bo to nie moje klimaty ;)
OdpowiedzUsuńrozumiem :)
UsuńOjej, uwielbiam ten film! Muszę sięgnać po książkę! :D
OdpowiedzUsuńa ja muszę obejrzeć film :D
UsuńTo może być naprawdę dobra książka. Nie słyszałam o niej wcześniej ani nie miałam pojęcia o istnieniu filmu!
OdpowiedzUsuńja coś słyszałam o filmie wcześniej, ale nie miałam okazji go obejrzeć w całości :)
UsuńPiękna okładka :-)
OdpowiedzUsuńZbiera dobre opinie, ale ja nie wiem czy chcę sobie psuć wizję, jaka przedstawiona była w filmie.
OdpowiedzUsuńTak bardzo chce przeczytać tę książkę
OdpowiedzUsuń