Polskie klasztory to hermetycznie zamknięte środowisko. Ciężko skłonić którąś z sióstr do wyznań, a tym bardziej trudno dotrzeć do byłych zakonnic. Doceniam trud, jaki autorka włożyła w tę książkę już w początkowym stadium jej powstawania, mierząc się z barierami, o których opowiada na samym początku. Udało jej się porozmawiać z dwudziestoma kobietami, dokładniej przedstawia nam losy siedmiu.
Zakonnice odchodzą po cichu to historie kobiet, które w młodym wieku postanowiły poświęcić swoje życie Bogu, a życie zakonne okazało się być czymś zupełnie innym, niż się tego spodziewały. Jako pierwsze spotykamy Magdalenę i Joannę, a ich opowieść była sprawdzianem dla mojej cierpliwości. Czytając o nich miałam nieodparte wrażenie, że ta książka jest tylko subiektywnym obrazem rzeczywistości. To tylko jakiś ułamek rzeczywistości, zatem trzeba ją odbierać w odpowiedni sposób, odrzucając główną tezę i pamiętając o całokształcie działalności polskiego Kościoła.
Na szczęście kolejne historie nie były tak trudne w odbiorze, a im dalej, tym wyraźniej wyłaniał się z nich obraz codziennego życia zakonnic. Jestem pełna podziwu dla poświęcenia sióstr, z którego nie zdawałam sobie sprawy. Łatwo też dojść do wniosku, że wiele aspektów ich życia powinno ulec zmianie, jednak nie w tę stronę, którą usilnie sugeruje nam autorka. Aby te zmiany były pozytywne, powinny następować powoli i stopniowo. A wygląda na to, że ludzie powoli zaczynają dostrzegać potrzebę tych zmian. Ważne, żeby słuchać głosu byłych zakonnic, o ile nie są one przepełnione takim jadem i nienawiścią, jak jedna z bohaterek tej książki.
Zakonnice odchodzą po cichu to opowieść o tym, że Bogu można służyć na różne sposoby, nie tylko na drodze życia konsekrowanego. Jest kolejnym dowodem na to, że duchowni to tylko ludzie, i tak samo jak my potrafią błądzić, zatracając prawdziwy sens wiary. Może Wami wstrząsnąć, ale dla mnie to też kolejna cegiełka w ideologicznej wojnie lewicy z kościołem, więc trzeba czytać ten reportaż z odpowiednim nastawieniem i dystansem. Warto o tym pamiętać, jako dowód mając historię Joanny i Magdaleny, która nie bez powodu otwiera ten reportaż.
ocena: 6/10
Recenzja powstała w ramach współpracy z portalem Bookhunter.pl
Zakonnice odchodzą po cichu Marta Abramowicz, wyd. Krytyka Polityczna 2017, 237 stron, 1/1
Brzmi jak warty uwagi reportaż :)
OdpowiedzUsuńJuż od dawna myślę o tej książce, bo interesuje mnie życie zakonnic.
OdpowiedzUsuńMam te książkę w planach na trochę dalszą przyszłość czytelniczą. 😊
OdpowiedzUsuńObawiałam się właśnie, że będzie to subiektywne spojrzenie na temat. Ja sobie daruję tę książkę ;)
OdpowiedzUsuń